Ben başaramıyorum,her gittiğim yerde her şey bak çok güzel olacak diyorum,keyfini çıkar,neşeli ol diyorum ama ne oluyorsa işte sonu hep hüsranla bitiyor.Yine bir şeyleri berbat ediyorum.Neden böyleyim neden hep sıkıyorum çevremdekileri.Aslında böyle biri değilim.Neşeli, insanları ve kendimi severim.Ama ne oluyorsa bir an oluyor,sinirleniyorum ve sonunda kırılıyorum,göz yaşlarıma engel olamıyorum.Bazı eksik şeyler tamamlanırsa rahat olucam aslında.Sorun burda .Belkide ondan vidayı o kadar sıkıyorum.Geriyorum kendimi ya o eksik dediğim şeyler hiç tamamlanmazsa ne olacak.Orasını düşündüm mü yinemi kendime yapacağım.Bu böyle olmamalı,herkes bende hayatımı devam ettirmeliyim.Ne olursa olsun olmayınca olmuyor lafını hayatımdan çıkarmalıyım.Ya olacak ya olacak demeliyim.Eğerleri çıkarıyorum hayatımdan.Mutlu olmayı öğrenmeli geçmişe sünnger çekmeliyim.Yapacak birşey yok.

Umudunu kaybetme!Yarının ne getireceğini bilemezsin.

26.Mayıs.2014

Bu yazımı yazdıktan sonra güzel şeyler oldu.İşimle ilgili güzel haber almıştım ve kendime çeki düzen verdim.Umudu yitirmemeli.Bazen insan işte doluyor mani olamıyor duruma.Ama ne olursa olsun bu durumdan dolayı çevremdekilere zarar vermemeli kabuğuma çekilmeli biraz dinlenmeliyim.Kendime mutluluk projesi yapmaya karar verdim ve onu uygulamaya başladım.Gretchen Rubin'in den esinlendim.Faydasını ilerde görücez.